* به زمان کودکی خودتان فکر کنید و اینکه چگونه وقت خود را با بازیکردن پر می کردید. ممکن است تصور کنید چون کار و سرگرمی دیگری نداشتید بازی می کردید اما در حقیقت از این طریق رشد کرده و با وظایف خود در بزرگسالی آشنا می شدید. در طی بازی شخصیت کودک شکل گرفته و نسبت به اجتماع خود آگاهی می یابد. او مهارت های اجتماعی از قبیل همکاری، دلسوزی و مسئولیت پذیری را در بازی می آموزد. همچنین بازی راهی مناسب برای آموزش موارد زیر است:
- آموزش و درک علایم، سمبل ها و آموختن کاربرد هر وسیله
- آشنایی با نحوه کارکرد اشیا مثلا ریختن چای از قوری به داخل فنجان
- یادگیری ترسهای واقعی مانند اینکه در جنگل گرگ زندگی می کند
- آموزش برقراری ارتباط با مردم و اینکه در هر موقعیت چه رفتاری نشان دهند مثلا خاله بازی
- نواختن موزیک، رقصیدن، نقاشی کردن و خمیر بازی و ... که به کودک اعتماد به نفس می دهد.